Faiz…

Cumhuriyet tarihimiz boyunca, ekonomimiz hatalı ekonomik süreçler neticesinde krizlere girdi.

Yüksek faiz, yüksek enflasyon, yüksek dış borç, siyasi istikrarsızlık vb. adına ne derseniz deyin çok bedeller ödedik.

Cumhuriyetimiz ilk kuruluş yıllarında, tüm sermaye, bilgi ve insan yetersizliğine karşılık, toplumsal mücadele yolunda kazançlar sağlayarak o günün koşullarında uçak yapmayı  bile başarmış bir toplumuz…

Ama hiçbir dönem; dünyanın en yüksek faizi ile borçlanan, (Dolar bazında % 10) TCMB’nin net döviz varlığının eksi (- 59 milyar Dolar) olduğu, “faiz” ödemesinin, ana parayı geçmesi ve de beni en çok üzen konu, demokrasinin hiç olmadığı, insan haklarının yerle bir edildiği, ülkelerden, “ödün vererek” temin etmeye çalıştığımız yeşil dolarlar…

Doğadaki yeşili severim, ama dolardaki yeşil, bana kan, yıkım, emperyal duyguları hatırlatır.

Ama ne yazık ki, yine dünyada bir rekor kırarak biz milliyetçi, muhafazakar ve müslüman halkımız; tasarruflarının çoğunluğunu TL yerine islami yeşile yani yeşil dolara bağladık.

TL’ye güvenmeyip, dolardan medet uman bir toplum… Dolara tapan bir ülkenin sonu hiçbir dönem “hayırlı” olamaz…

Yeşil dolara, öyle bir taptık ki, yıllara uzanan ve içimizi kemiren “hasta garantili” hastaneleri, “yolcu garantili” yol, köprü ve hava yollarını… Kısacası sağlığımızı ve belki de hiç kullanmadığımız yollarımızı “devlet garantisi” eşliğinde, yeşil dolara, 25 yılı aşkın endeksledik.

Hatta öyle bir aymazlık yaptık ki, hukuku; bir sorunda güzel ülkemin “mahkemeleri’ yerine, İngiliz mahkemelerini yasal saydık.

Ne adına, “Bayrak inmesin, Ezan susmasın…” adına… Tüm yetkileri emperyalist ülkelerin mahkemelerine vererek…

Dünyanın hangi ülkelerinde vardır ki; yazarken  utanıyorum… FAİZ ödemeleri, ANAPARA’yı geçsin…

Bunu da başardık… İlk kez, iç borca ödenecek faiz, ana parasını aştı!

Hiçbir yapısal önlem almadan, ekonomi bilimi dışı, faiz ve diğer ekonomik uygulamaları ile hiçbir yere varamayız.

Sağlık, sevgi ve hoşgörü ile kalın…