KUTLU DAVA!

Bir süre sonra anlıyor ki insan;

Sözcükler değil önemli olan.

Kimin söylediği bütün mesele…

***

“Çok seviyordum, öldürdüm” diyor psikopat.

“En büyük ibadet sevebilmektir” diyor Yunus.

Aynı sevgiden bahsediyor olmaları mümkün mü sizce?

***

“Temizlik, maske, mesafe” diyor Sayın Cumhurbaşkanı.

Kime diyor?

İl kongrelerinde tribünleri dolduran vatandaşlara.

Kimi maskeli, kimi maskesiz.

Omuz, omuza…

Kol, kola girmiş seçmenlere, “mesafe” diyor…

Görmüyor mu o kalabalığı?

Görüyor elbette.

Hatta tezahürat az olursa, ikaz da ediyor.

Çok bağırsınlar diye.

***

Hangi sözcük açıklayabilir bu durumu?

Ben diyeyim akıl tutulması.

Siz deyin aptallık.

***

“Kutlu dava” diyor Sayın Bahçeli.

Bir zamanlar tüylerimi diken diken eden bu iki sözcük;

Artık midemi bulandırıyor.

Bir söze bakıyorum.

Bir söyleyene.

Dava arkadaşları geliyor aklıma.

Çete reisi.

Organize suç örgütü lideri dava arkadaşları…

Sonra pusular.

5 kişinin 63 yaşında bir ihtiyara sopalar ile saldırdığı;

Ama yıkamadığı…

Sonra kurt görmüş çakallar misali kaçtıkları;

Kancık pusular.

***

Kutlu dava öyle mi?

Kut bunun neresinde?

Dava bu muydu?